Renaissance architectuur

---

Definitie

Renaissance architectuur is een bouwstijl die zich ontwikkelde tijdens de Italiaanse renaissance in de 15e eeuw en zich verspreidde door heel Europa. Kenmerkend zijn symmetrie, proporties geïnspireerd op de klassieke oudheid, gebruik van zuilen, pilasters, rondbogen, koepels, en harmonieus ontworpen gevels.

Omschrijving

Renaissance architectuur wordt gekenmerkt door een sterke focus op evenwicht en symmetrie, waarbij klassieke elementen zoals zuilen, pilasters, en rondbogen worden geïncorporeerd. De gebouwen zijn vaak ontworpen met harmonieuze verhoudingen en veel aandacht voor detail. Voorbeelden van renaissance architectuur zijn onder andere het Palazzo Pitti in Florence en het paleis van Versailles in Frankrijk. Deze bouwstijl heeft een blijvende invloed gehad op de Europese architectuur en wordt nog steeds bewonderd om zijn esthetiek en vakmanschap.

Vergelijkbare termen

Barok architectuur